Klanten van Bep en Fatima hebben soms duidelijke vragen. Bij F. was dat anders. Haar hulpverleners waren bezorgd, zijzelf niet. Toch meldde zij zich bij ons, op aanraden van haar hulpverleners.
Ik ontmoette een jonge vrouw, afkomstig uit een ver land, verlegen, angstig maar ook innemend vriendelijk. Ze vertelde hoe ze (over)leefde in onze voor haar ingewikkelde samenleving. Drie ochtenden per week lopend naar de Inburgeringscursus, rijst eten en dan de rest van de dag in bed liggen met de telefoon. Concrete vragen had ze niet, wel plannen. “kapper worden”. Ik hielp haar met een bezoek aan de open dagen op het MBO, we oefenden gespreksvaardigheden. Dat ging goed.
Maar er gingen ook dingen niet goed. Alle suggesties die ik deed om haar in contact te brengen met leeftijds- en geloofsgenoten strandden. Na intervisie met mijn B&F collega’s zag ik in waar dat aan lag: het was niet haar vraag, niet haar behoefte van dat moment. Ze verkoos haar veilige plek alleen thuis. Ik leerde ‘op mijn handen te zitten’, geen adviezen te geven en in een lager tempo beter bij haar aan te sluiten.
Maar ineens verloor ze haar veilige plek, de huur van haar kamer werd opgezegd.
Het was zaterdag voor Sinterklaas. F. kon als 10e gegadigde langskomen bij een mooie kamer in een huis met 3 meisjes dichtbij de HAN-campus. De verhuurder vertelde dat er 9 HAN-studenten met hun ouders waren komen kijken. Hij hoorde haar verhaal. En wat gebeurde: zij kreeg de kamer. Een echt Sinterklaascadeau.
Hoe gaat het nu met F. in haar mooie, nieuwe, veilige kamer? Het gaat goed. Ze heeft leren vragen. Dat doet ze zo innemend en zo sociaal vaardig dat mensen veel voor haar willen doen. Samen oefenen in de coaching is overgegaan in samen overleggen.
Een hele belangrijke verandering is ingezet door een project van de gemeente. Een vooropleiding voor het MBO, 5 hele dagen per week, veel (kappers)taal en veel lol. Persoonlijke begeleiding bij het zoeken naar een stageplek door een coach aan wie ik mijn werk kon overdragen.
We hadden een mooi afsluitend gesprek waarin F. helder haar eigen vragen inbracht. Misschien is dat wel het mooiste van onze coaching: we mogen iemand helpen om haar eigen vragen te durven stellen. Ik las ooit een uitspraak van een Vlaamse dichter die mij altijd is bijgebleven: “Antwoorden zijn meestal afkooksels van vragen”.
Herma Haage
Ik ontmoette een jonge vrouw, afkomstig uit een ver land, verlegen, angstig maar ook innemend vriendelijk. Ze vertelde hoe ze (over)leefde in onze voor haar ingewikkelde samenleving. Drie ochtenden per week lopend naar de Inburgeringscursus, rijst eten en dan de rest van de dag in bed liggen met de telefoon. Concrete vragen had ze niet, wel plannen. “kapper worden”. Ik hielp haar met een bezoek aan de open dagen op het MBO, we oefenden gespreksvaardigheden. Dat ging goed.
Maar er gingen ook dingen niet goed. Alle suggesties die ik deed om haar in contact te brengen met leeftijds- en geloofsgenoten strandden. Na intervisie met mijn B&F collega’s zag ik in waar dat aan lag: het was niet haar vraag, niet haar behoefte van dat moment. Ze verkoos haar veilige plek alleen thuis. Ik leerde ‘op mijn handen te zitten’, geen adviezen te geven en in een lager tempo beter bij haar aan te sluiten.
Maar ineens verloor ze haar veilige plek, de huur van haar kamer werd opgezegd.
Het was zaterdag voor Sinterklaas. F. kon als 10e gegadigde langskomen bij een mooie kamer in een huis met 3 meisjes dichtbij de HAN-campus. De verhuurder vertelde dat er 9 HAN-studenten met hun ouders waren komen kijken. Hij hoorde haar verhaal. En wat gebeurde: zij kreeg de kamer. Een echt Sinterklaascadeau.
Hoe gaat het nu met F. in haar mooie, nieuwe, veilige kamer? Het gaat goed. Ze heeft leren vragen. Dat doet ze zo innemend en zo sociaal vaardig dat mensen veel voor haar willen doen. Samen oefenen in de coaching is overgegaan in samen overleggen.
Een hele belangrijke verandering is ingezet door een project van de gemeente. Een vooropleiding voor het MBO, 5 hele dagen per week, veel (kappers)taal en veel lol. Persoonlijke begeleiding bij het zoeken naar een stageplek door een coach aan wie ik mijn werk kon overdragen.
We hadden een mooi afsluitend gesprek waarin F. helder haar eigen vragen inbracht. Misschien is dat wel het mooiste van onze coaching: we mogen iemand helpen om haar eigen vragen te durven stellen. Ik las ooit een uitspraak van een Vlaamse dichter die mij altijd is bijgebleven: “Antwoorden zijn meestal afkooksels van vragen”.
Herma Haage